2020年6月28日 星期日

鐘 ◎Ellen Panaligan著

鐘 ◎Ellen Panaligan著
 
一座鐘…轉動、吟唱…滴答滴答
黑夜、白天,慢慢轉變
閙鐘定時報響,無數的時間隨之過去
時針每移動一次,在這個世界中
有著不同的事情發生
 
我們如何能讓時間之手
帶我重回那段與我所愛
我所摯愛的孩子們與先生
快樂相聚的時光,雖然我們很窮
 
但提昇生活的渴望
將一個更美好的明天,給予我摯愛的孩子
帶著夢想來到異國
貧窮即能與我遠離
 
然而隨著時間流逝,就像時鐘不停的滴滴答答
帶給我生命的卻是災難
我親愛的先生,我是那麼的愛他
卻另有所愛,離我而去
 
工作中最苦的事,成功的感召
層層難關,所遭遇的一切一切
我看不見,也無法擁抱
因為我的孩子被帶走了,他們在那裡?
   
錢賺到了,是用惡毒交換所得
自私的雇主,令我度日如年
每一件工作,都需分秒必爭
每一次犯錯,獲得的是憤怒
 
現在的我身無分文,所愛之人巳遠離
生命毫無意義,那些曾經承受過的磨難
一切只為了追求更好,我自責
這是上帝賦予我的命運嗎?
 
鐘何時能停止?
明日何時能回來?
我何時能聴到美好的聲音?
我何時能看到我的孩子?
 
現在的我就像一座鐘,不停的轉動
雖一息尚存,但有著太多的悲傷
每分、每秒、每時,一直轉一直轉
感覺永遠在黑暗中,看不到一絲光芒
 
ORASAN
 
Orasan…umiikot, umaawit…tumutunog
Gumagabi, umaaraw, sa dahan-dahang pag-ikot
May kamay na naghuhudyat, ng oras na sunod-sunod
Sa bawat galaw ng kamay, iba’t-iba ang nagaganap
Sa mundong umiinog.
 
Paano nga ba ibabalik, ang kamay ng orasan?
Ang sandaling kapiling ko, ang mga minamahal
Mga anak na minumutya, asawang pinaglilingkuran
Buo at masaya, salat man sa yaman.
 
Ngunit sa hangaring, ang buhay ay maiangat
Maihandog ang magandang bukas, sa anak na nililiyag
Ibang bansa’y pinangarap, pilit na hinangad
Upang hirap na dinaranas, di na lagging kayakap.
 
Ngunit sa paglipas ng panahon, sa pagtakbo ng orasan
Isang dagok sa buhay, sa akin ay dumatal
Asawang itinangi, minahal ng lubusan
Nagmahal sa iba, at ako’y iniwan.
 
Ang pinakamasaklap, ang inspirasyon ng pagsisikap
Ang kadluan ng pagtitiis, at ibayong paghihirap
Hindi ko na nakita, hindi ko na mayayakap
Pagkat supling ko’y inilayo, nasaan kayo mga anak?
 
Salaping naipon, kapalit ng kalupitan
Sa among sakim, bawat segundo’y gahaman
Bawat trabaho ko, kanyang inoorasan
Kapag ako’y sumala, galit n’ya ang makakamtan.
 
Wala na ang salapi, wala na rin ang minamahal
Nawalan ng saysay, tiniis na kaapihan
Sinisisi ang sarili, sa pangarap na inasam
Ito ba ang kapalarang, bigay sa ‘kin ng maykapal?
Kailan hihinto, ang takbo ng orasan?
Kailan babalik sa kahapong iniwan?
Kailan maririnig, ang tunog na mainam?
Kailan ang oras, anak ko’y masisilayan?
 
Ako ngayo’y isang orasang, patuloy na lang sa pag-ikot
Nabubuhay sa damdaming, punong-puno ng kirot
Sa bawat Segundo, bawat minuto, at sa bawat oras na pag-inog
Pakiramdam ko’y pawing gabi, walang liwanag na dulot.
  
-
 
◎作者簡介
 
Ellen Panaligan
菲律賓人,曾獲臺北,請再聽我說──第五屆外勞詩文比賽第一名。
-
 
◎譯者簡介
 
由於在作品集中並未提及譯者或東南亞語複審名單,倘若有任何讀者熟識譯者,也煩請與我們聯繫,我們會把相關訊息補上。
 
- 
◎小編曾稔育賞析
  
在跨國資本主義發展底下,許多東南亞國家往往透過出口勞動力,來換取經濟利益。對於許多東南亞家庭而言,選擇成為移工,不僅是養家的辦法,更是為整個家庭,帶來向上流動的機會。
 
雖然選擇成為移工,看似充滿著玫瑰色的希望,但是實際上,移工到他國工作,時常會遇見許多難題。在本詩裡,作者以鐘的意象,貫穿整篇詩作,比擬移工自身也無法掌握的命運。
 
以詩的第一節來看,作者首先以鐘的意象,描繪時間的流動,從而帶出未來的不可預測性。至詩的第二節,作者進入詩的主題,闡述成為移工前的日子雖然窮困,但至少有著完整的家庭與美滿的親情。在詩的第三節,則為本詩的第一個轉折,描述「成為移工」背後有著擺脫窮困,在當地社會能向上流動的機會,而作者以「帶著夢鄉到他國/貧窮即能與我遠離」,描寫對成為移工的期盼。
  
但是在詩的第四節、第五節裡,卻揭示「成為移工」並不總能帶給移工希望,相反地,「成為移工」也存在一定的風險。以此來看,第四節則以「失婚議題」為出發點,述說著在跨國勞動裡,移工失去母國婚姻的悲困,此為本詩的第二個轉折。接續第五節,則進入本詩的重心,作者將「成功的感召」視為是家庭的幸福,但是在「我看不見,也無法擁抱/因為我的孩子被帶走了,他們在那裡?」的描寫裡,暗示移工在實踐幸福的跨國勞動裡,永恆地失去獲得幸福的可能。
 
於詩的第六節、第七節中,作者則書寫移工在失去勞動目標後,所面臨的勞動困境。在第六節裡,作者以「每一件工作,都需分秒必爭/每一次犯錯,獲得的是憤怒」描寫僱主對待移工的嚴厲,以及高密度的勞力要求,至此構成移工在跨國工作裡的勞動困境。而作品裡的我雖然在這勞動困境裡,賺到了錢,但作者卻形容這筆錢是「惡毒交換所得」,其中的惡毒指涉的不僅是雇主對待他的不人道,也包含了家人的離開。至此,於第七節裡,作品裡的我自問跨國勞動帶給他的苦難,究竟還有何意義,同時,他也自責「成為移工」是他做出的錯誤選擇,而這些沒能被回答的問題,最終也只能訴諸於神,以此說道:「這是上帝賦予我的命運嗎?」。
 
在詩的第八節與第九節裡,則揭示「成為移工」所帶來的傷痕。在詩的第八段裡,鐘被置換成無止盡的苦難,以此「我何時能聴到美好的聲音?/我何時能看到我的孩子?」都成了無法實現的叩問。最終,在詩的第九節裡,作者以「現在的我就像一座鐘,不停的轉動/雖一息尚存,但有著太多的悲傷」描繪失去家庭的移工,彷彿成為一座只能轉動悲傷的鐘,也為第一節裡,鐘代表的「未來的不可預測性」,給出了沈痛的結尾。
 
-
  
美術設計:sorrow沙若
圖片來源:sorrow沙若
  
-
  
#每天爲你讀一首詩 #Ellen Panaligan #曾稔育 #外勞詩文比賽 #移工

沒有留言:

張貼留言